Jac. P. Thijsse was een zeer begaafd en daarnaast ongekend productief schrijver. We kennen Thijsse natuurlijk van zijn boeken, waarvan vooral de Verkade-albums nog steeds een grote populariteit genieten. Hij publiceerde daarnaast ontelbaar veel artikelen, in De Levende Natuur, De Groene Amsterdammer en vele andere tijdschriften en kranten. Een groot deel van Thijsses pennenvruchten was echter niet voor publicatie bestemd, althans niet in eerste instantie. Zo hield hij er een uitgebreide correspondentie op na met onder meer mede-natuurbeschermers en natuurvrienden van alle leeftijden. Van de duizenden brieven die Thijsse schreef maakte Marga Coesèl in 2012 een selectie, die verscheen in de naar een uitspraak van Thijsse genoemde bundel Wanhoop nooit aan vooruitgang. Iedereen kon zo kennismaken met een persoonlijker en mede daardoor zeer lezenswaardig deel van Thijsses nalatenschap.
Een laatste voortbrengsel van Thijsses schrijfactiviteit is tot op de dag van vandaag verborgen gebleven voor het grote publiek. Thijsse hield namelijk lange tijd met grote trouw een natuurdagboek bij, met een kloeke reeks banden vol natuurwaarnemingen en -belevenissen als resultaat. Deze waardevolle manuscripten zijn nog nooit gepubliceerd en waren tot voor kort ook nergens digitaal beschikbaar.
De laatste tijd heeft de Heimans en Thijsse Stichting onderzocht of we hier verandering in konden brengen. Gezien de grote omvang van de digitale bestanden bleek dit echter nog niet zo eenvoudig. Het is nog niet gelukt om de dagboeken op een gebruiksvriendelijke manier online te ontsluiten. In afwachting van een betere oplossing (of publicatie!) kunt u op deze site nu wel alvast scans inzien van de dagboeken, die sinds 2015 worden beheerd door de Bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam. Zo krijgt u op zijn minst een indruk van de grote waarde die dit vergeten deel van Thijsses ‘schrijverij’ vertegenwoordigt.
